Γράφει : Αναστασία Καφετζή

Journalist & Life Coach
parapsychology researcher

Κανένας άνθρωπος δεν είναι ίδιος με κανέναν. Όλοι έχουμε αυτό το κάτι που μας κάνει διαφορετικούς, μοναδικούς. Ακόμα και στο θέμα του Έρωτα, στο θέμα της Αγάπης. Ο καθένας από ‘ μας το βλέπει από μια πολύ διαφορετική οπτική γωνία, διαισθάνεται διαφορετικά, αντιλαμβάνεται διαφορετικά, εκφράζεται διαφορετικά.

Έχουμε όμως, μέσα από αυτό το φλερτ της διαφορετικότητας και πολλά κοινά. Τα κοινά αυτά είναι τα σημεία που θα συμφωνήσουμε.

Είναι και αυτοί, εκείνοι που δεν έχουν κανένα κοινό σημείο. Κανένα Σημείο επαφής. Μια διαφορετική ύλη σε άυλες μορφές ξεχειλίζουν και συντονίζονται με μια άλλη ορχήστρα στο σύμπαν. Αυτές τις μορφές που αγαπάς αυτό το κάτι, αυτό τον τρόπο. Όπως για παράδειγμα ο Ερωτόκριτος !

Υπάρχουν άραγε ακόμα ψυχές που να μπορούν να αγαπήσουν σαν τον Ερωτόκριτό; Υπάρχει άραγε κανείς εκεί έξω που να σε ξεσηκώσει σαν κριτική λύρα να χορέψεις ένα χορό πάνω σε μοναδικές μελωδίες;

Ο Νίκος Ξυλούρης φαίνεται να τραγουδά το άσμα με μεγαλύτερο ακόμα πάθος καθώς οι φήμες θέλουν να σιγοτραγουδά κάτω από το παραθύρι της καλής του. Με τόλμη και πάθος ζει το κάθε λεπτό, την κάθε μυρωδιά, την κάθε ανάσα σε απαγορευμένες εποχές.

Όμορφες εποχές θα πεις. Θα συμφωνήσω.

Γιατί ακόμα λοιπόν κοιτάς απλά με τα μάτια ;

Γιατί ακόμα μένεις μόνο στην εικόνα ;

Ότι θαυμάζεις και θέλεις μπορείς να το καταφέρεις αρκεί να τολμήσεις.